Zacznijmy, od przerażającej statystyki…

Co roku na świecie ok 800 000 osób odbiera sobie życie…tzn, że co 40 sekund umiera jeden człowiek.

W Polsce w 2020 roku zamachu samobójczego, który zakończył się zgonem dokonało 5 165 osób…to dwa razy więcej niż zmarłych w wyniku wypadków samochodowych.

W 2020 roku 843 próby samobójcze odnotowano wśród dzieci i młodzieży, z czego 116 zmarło. Najmłodsze dziecko miało 8 lat…

Co drugi zgon w przedziale 15-29 lat spowodowany jest targnięciem się na własne życie.

Wśród zgonów w wyniku samobójstwa 15% to osoby z depresją.

Teraz skupmy się na prawdach i mitach, które może trochę nam wyjaśnią skąd tyle ofiar:

• Należy rozmawiać. Nie prawdą jest, iż rozmowy na temat samobójstwa zwiększają ryzyko jego popełnienia!

• Większość osób mówi o swoich planach, daje nam sygnały. Mitem jest, że osoby mówiące wprost o tym, że chcą umrzeć, nigdy nie targną się na własne życie.

• Najczęściej czyn samobójczy jest zachowaniem racjonalnym, przemyślanym, podjętym w wyniku bezradności, żalu, pozostawieniu samemu sobie, gdzie śmierć jest jedynym sensownym rozwiązaniem. Pacjenci często długo precyzyjnie planują ten moment skupiając się na wszystkich szczegółach. Nie prawdą jest więc, że samobójstwo popełniają ludzie w amoku, którzy są nieświadomi swych czynów, czy cierpiący na poważne zaburzenia psychiczne.

• Chyba najczęstszym twierdzeniem z jakim się spotykam jest to, iż próby samobójcze są po prostu sposobem zwrócenia na siebie uwagi. Często tak jest, jednak pamiętajmy, że każda próba wiąże się z ryzykiem śmierci. Jest informacją i wołaniem o pomoc, które wymagają odpowiedniego postępowania.

Doświadczając kryzysu emocjonalnego mamy zawężone pole widzenia, trudno nam dostrzec rozwiązania. Rozmowa z kimś spoza kręgu znajomych, patrzącemu z dystansem, pomaga zmienić tą perspektywę, poszerzyć ją i przynieść ulgę.

Celem terapii jest identyfikacja bólu psychicznego, jego zredukowanie oraz przedefiniowanie.